Ooggezondheid bij Kinderen

Kinderen kunnen, zoals bij elke ziekte, met aangeboren oogproblemen ter wereld komen, en vroege diagnose is cruciaal voor de behandeling van oogaandoeningen. De algemene opinie is dat baby's tot hun 3-4 jaar geen oogarts nodig hebben. Echter, sommige genetisch bepaalde of anderszins veroorzaakte oogaandoeningen kunnen vroegtijdig worden opgemerkt en volledig worden behandeld. Van gevallen die te laat worden gediagnosticeerd, is bekend dat de behandelingen veel ingrijpender zijn.

Als er bij de baby een zichtbare kleurverandering, vlekken, traanvorming, korstjes of een structurele afwijking (scheelzien, hangende oogleden, enz.) is, moet er zonder uitstel een oogarts worden geraadpleegd. 

In de kritieke periode van 0-4 jaar, waarin het zicht bij kinderen zich ontwikkelt en stabiliseert; tijdens het gedetailleerde onderzoek dat in de eerste maand wordt uitgevoerd, worden aandoeningen zoals staar, oogdruk en enkele netvliesaandoeningen als het belangrijkst beschouwd, hoewel deze vaak als verouderingsziektes worden gezien. In de eerste 2 maanden kunnen ze een ernstige en diepe lui oog veroorzaakt door slecht zicht, beïnvloeden. 

Scheelzien dat bij baby's of kinderen voorkomt, kan zich ontwikkelen met visuele tekortkomingen in de ogen, maar kan ook onderliggende verschillende problemen hebben. Neurologische aandoeningen, afwijkingen in het netvlies, hersentumoren en aneurysma's in de hersenen kunnen later scheelzien veroorzaken. Aangeboren scheelzien verschijnt binnen de eerste 6 maanden en wordt meestal gecorrigeerd door een chirurgische ingreep. Een andere vorm is scheelzien dat rond de 2-3 jaar kan optreden, en een groot deel ervan wordt gecorrigeerd met het dragen van een bril. 

Zelfs een 5-6 maanden oude baby kan een aanzienlijk hoge visuele tekortkoming hebben waarvoor een bril met sterkte wordt voorgeschreven. Daarnaast wordt er ook een occlusietherapie toegepast. Het gezonde oog of het oog met de minste visuele tekortkoming wordt op bepaalde momenten gesloten om de functionaliteit van het andere oog te vergroten, zodat lui oog kan worden voorkomen. Ondanks al deze maatregelen, als er niet de gewenste verbetering is, wordt er een scheelzienoperatie uitgevoerd.