De lever is een orgaan dat invloed heeft op veel organen in het lichaam en zorgt voor de verwerking van ingenomen voedingsstoffen. Leververvetting is een aandoening die ontstaat door overtollige vetophoping in levercellen. De toename van vet in levercellen leidt tot omsluiting van leverweefsel door vetcellen. Naarmate de tijd vordert, treden er storingen op in de leverfuncties.
Obesitas staat bovenaan de oorzaken van leververvetting. Overmatig alcoholgebruik, hoge cholesterol, hoge bloeddruk, een zittende levensstijl, ongezonde voeding en langdurig gebruik van bepaalde medicijnen behoren eveneens tot de oorzaken van leververvetting. De lever breekt de geconsumeerde alcohol in het lichaam af. Overmatige alcoholconsumptie leidt tot verminderde efficiëntie van de lever tijdens dit afbraakproces, waardoor de normale werking van de lever negatief wordt beïnvloed.
Het consumeren van calorierijke voedingsmiddelen en de daaruit voortvloeiende gewichtstoename leidt tot vetophoping in de lever. Wanneer de ophoping het niveau overschrijdt waarop de lever vet afbreekt, treedt er vetophoping in het lichaam op. Om de juiste behandeling voor leververvetting toe te passen, moet eerst een juiste diagnose worden gesteld. Tijdens dit diagnoseproces wordt eerst gekeken naar genetische factoren, of er een familiegeschiedenis van leververvetting is, alcoholgebruik, obesitas en andere gezondheidsproblemen worden onderzocht.
Wanneer leververvetting vordert, kunnen symptomen zoals chronische vermoeidheid, gewichtsverlies, zwakte, krachteloosheid, verlies van eetlust, zwelling in het lichaam, misselijkheid, neiging tot bloeden en langdurige bloedingen optreden.
Symptomen van leververvetting zijn onder andere:
De behandeling van leververvetting vereiste in de eerste plaats dat de patiënt stopt met alcoholgebruik en let op zijn/haar dieet door gewichtsbeheersing toe te passen. De basismethoden voor gewichtsverlies zijn dieet en lichaamsbeweging. Het mediterrane dieet wordt als een effectieve voedingsstijl gezien en draagt bij aan succesvolle resultaten. Onderzoek toont aan dat patiënten leververvetting kunnen voorkomen door aandacht te besteden aan hun levenskwaliteit. Voor gevorderde leveraandoeningen zijn eenvoudige methoden niet voldoende en wordt medicamenteuze behandeling toegepast. Nadat leververvetting is vastgesteld, is het belangrijk om deze toestand weg te nemen. Anders kan onbehandelde vetophoping voortschrijden tot ernstige gezondheidsproblemen zoals leverfalen en cirrose.
Leververvetting is verdeeld in vier verschillende stadia, afhankelijk van de progressie. Elk stadium toont de ernst van de ziekte en de mate van schade aan het leverweefsel. Vroege herkenning en het nemen van maatregelen vergroten het succes van het behandelproces.
In dit stadium is vetophoping nog in een beginfase en geeft het meestal geen symptomen. Bij sommige patiënten kan er sprake zijn van zwakte, gebrek aan eetlust of een licht ongemakkelijk gevoel in de buik. Leververvetting in stadium 1 kan grotendeels worden gecontroleerd met veranderingen in de levensstijl.
De vetophoping in levercellen neemt toe en ontsteking kan beginnen. Deze toestand verstoort geleidelijk de leverfuncties. Symptomen van leververvetting in stadium 2 kunnen chronische vermoeidheid, misselijkheid, een drukkend gevoel in de rechterbovenbuik en huidjeuk omvatten. In dit stadium neemt de ernst van de ziekte toe en is het belangrijk om de behandeling te starten.
Vetophoping en ontsteking veroorzaken schade aan de lever, wat fibrose (weefselverstijving) initieert. Symptomen van leververvetting in stadium 3 kunnen duidelijke buikzwelling, geelzucht in de oogwit, huidjeuk, oedeem in de voeten en een verslechtering van de algemene gezondheidstoestand zijn. De progressie in dit stadium kan een voorbode zijn van het begin van cirrose.
In het meest geavanceerde stadium treedt er ernstige schade aan de lever op en kan cirrose zich ontwikkelen. Symptomen van leververvetting in stadium 4 omvatten ernstige gezondheidsproblemen: vochtophoping in de buik (ascites), bloedingen, mentale functiestoornissen en ernstige geelzucht. In deze situatie is medische interventie onontkoombaar.
Leververvetting kan zich ook met bepaalde symptomen op de huid manifesteren. Deze verschijnen meestal in de gevorderde stadia van de ziekte. De meest voorkomende huidverschijnselen zijn:
Deze symptomen kunnen erop wijzen dat de lever niet in staat is om gifstoffen adequaat te verwijderen. De huidverschijnselen bieden belangrijke aanwijzingen voor de vroege diagnose van leverziekten.
De meest effectieve oplossing voor de vraag hoe leververvetting kan worden opgeheven, zijn ingrijpende veranderingen in de levensstijl. Afhankelijk van het stadium van de ziekte worden verschillende behandelmethoden toegepast:
Het verloop van de ziekte moet worden gevolgd met regelmatige doktersbezoeken en leverenzymtesten.
De belangrijkste oorzaak van leververvetting is dat het lichaam meer vet opslaat dan het nodig heeft of dit vet niet snel genoeg kan afbreken. Deze situatie hangt meestal samen met obesitas; met de toename van het lichaamsgewicht neemt ook de vetophoping in de levercellen toe. Alcoholconsumptie triggert vetophoping doordat het de capaciteit van de lever om alcohol af te breken belast. Een sedentaire levensstijl, een onevenwichtig dieet (vooral de consumptie van bewerkte en calorierijke voedingsmiddelen), insulineresistentie, type 2 diabetes, hoge cholesterol- en triglycerideniveaus zijn de belangrijkste oorzaken van deze aandoening. Het langdurig gebruik van bepaalde medicijnen, genetische factoren en snel gewichtstoename of -verlies verhogen ook het risico op leververvetting. Behandeling kan niet volledig succesvol zijn zonder de onderliggende oorzaak van de ziekte vast te stellen.
Leververvetting is vaak een stille ziekte en geeft in de vroege stadia meestal geen symptomen. In de latere stadia kunnen enkele klinische symptomen optreden. Aanhoudende vermoeidheid, zwakte, een vol of pijnlijk gevoel in de rechterbovenbuik, verlies van eetlust, misselijkheid, jeuk en geelzucht kunnen worden waargenomen. Naarmate de lever minder goed functioneert, kunnen bloedtesten verhoogde leverenzymen laten zien. Beeldvormingsmethoden zoals echografie, computertomografie (CT) of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) kunnen duidelijk de vetophoping in het leverweefsel detecteren. Indien nodig, wordt ook leverbiopsie uitgevoerd om het stadium van de ziekte vast te stellen. Vroegtijdige diagnose is van groot belang om verdere leverbeschadiging te voorkomen.
Ja, in de eerste en tweede fasen van leververvetting kan de ziekte volledig worden omgekeerd. Dit vereist dat de patiënt ingrijpende wijzigingen in zijn/haar levensstijl aanbrengt. Overgaan op een gezond en uitgebalanceerd dieet, regelmatig sporten, het bereiken van het ideale gewicht en volledig vermijden van alcoholconsumptie spelen een sleutelrol in het behandelingsproces. Aangezien de lever een orgaan is dat zichzelf kan vernieuwen, kan volledige genezing worden bereikt als de vetophoping vroeg wordt ontdekt en aangepakt. Naarmate de ziekte vordert, met name in de derde en vierde fase, kan blijvende weefselschade en fibrose (verharding van de lever) optreden. In deze stadia wordt het moeilijker om de ziekte volledig te laten verdwijnen en kunnen onomkeerbare aandoeningen zoals levercirrose ontstaan. Vroege diagnose en regelmatige controle zijn van groot belang.
Leververvetting wordt algemeen als gevaarlijk beschouwd vanaf fase 3. In dit stadium neemt de ontsteking toe en beginnen levercellen schade op te lopen. Fibrose ontwikkelt zich, waardoor het leverweefsel hard wordt en het zijn functie begint te verliezen. In fase 4 verergert dit tot cirrose. In deze fase raakt de structuur van de lever verstoord en kan het zijn functies niet meer uitvoeren. Cirrose kan leiden tot ernstige complicaties zoals vochtophoping in de buik (ascites), maagvarices, bloedingen en bewustzijnsproblemen. Behandeling wordt op dit punt veel moeilijker en meer beperkt; zelfs levertransplantatie kan nodig zijn. Daarom is het van vitaal belang om leververvetting in de vroege stadia te identificeren en te behandelen, voordat het verder vordert. Stadium 3 en 4 vormen niet alleen een risico voor de lever, maar zijn ook een ernstige bedreiging voor de algehele gezondheid.