Bij kinderen komen gedragingen zoals vaak knipperen, het schuiven van de ogen of staren naar één punt vaak voor. Maar de reden voor deze bewegingen is niet altijd gewoontegedrag. Herhalend gedrag zoals knipperen kan wijzen op oogtics of lui oog, maar de oorzaken, behandelingsmethoden en het verloop ervan verschillen.
Wat is een Oogknipper Tic bij Kinderen?
Tics zijn gedragingen die vaak bij kinderen voorkomen en zich uiten in onwillekeurige spierbewegingen. De meest voorkomende hiervan is de oogknipper tic. Tics kunnen ook ontstaan door stress, vermoeidheid, opwinding, de behoefte aan aandacht of bepaalde omgevingsfactoren.
De oogknipper tic kan neurologisch en psychologisch van aard zijn. Het is niet uitsluitend een oogprobleem. Ticgedrag is vaak tijdelijk, maar in sommige gevallen kan het weken aanhouden. Als tics voortdurend terugkeren of gepaard gaan met andere symptomen, is het belangrijk om ze door een specialist te laten beoordelen en de benodigde maatregelen te nemen.
Vooral bij toename van de tics, negatieve invloed op het sociale leven of belemmering van dagelijkse activiteiten van het kind, moet professionele hulp worden ingeroepen. Specialisten kunnen de onderliggende oorzaken van ticstoornissen vaststellen en een geschikt behandelplan toepassen.
Wat is Lui Oog?
Lui oog, ook wel amblyopie genoemd, is een oogstoornis die optreedt wanneer de visuele ontwikkeling niet normaal verloopt. Deze aandoening begint meestal in de kinderjaren en beïnvloedt de gezichtsscherpte.
Lui oog kan ontstaan doordat het visuele centrum in de hersenen zich onvoldoende ontwikkelt en kan blijvend worden als het onbehandeld blijft.
Behandelmethoden omvatten het gebruik van een bril, pleistertherapie en chirurgische ingrepen. Ouders moeten ervoor zorgen dat de ogen van hun kinderen regelmatig worden gecontroleerd en een specialist consulteren zodra symptomen worden waargenomen.
Wat zijn de Symptomen van Lui Oog?
Lui oog is typisch een oogprobleem dat optreedt wanneer één oog minder wordt gebruikt.
Allereerst komt bij individuen met lui oog vaak scheelzien voor. Deze toestand, ook wel strabismus genoemd, ontstaat doordat de ogen zich niet op hetzelfde punt kunnen richten. Omdat de coördinatie tussen de ogen gestoord is, kunnen er ook problemen met het dieptezicht ontstaan.
Een neiging om door half dichtgeknepen ogen te kijken of het hoofd te kantelen om te focussen is ook een symptoom. Het oog dat probeert te zien, kan andere posities aannemen voor een scherper beeld, wat kan leiden tot een verminderde visuele functie.
Een veelvoorkomend symptoom is ook een gevoel van ongemak wanneer één oog wordt afgesloten. Kinderen kunnen ongemak voelen of zich niet bewust zijn dat ze niet helder kunnen zien wanneer één oog wordt afgesloten.
Ongemerkt gedrag dat duidt op zichtproblemen is ook een belangrijk teken. Omdat kinderen deze problemen moeilijk kunnen uitdrukken, kunnen ze hun visuele problemen op andere manieren tonen.
Hoewel al deze symptomen soms lijken op een simpele tic, kan de onderliggende oorzaak wijzen op een visueel functiestoornis. Daarom is het belangrijk om bij enig symptoom een specialist te raadplegen en de noodzakelijke behandeling te starten.
Hoe Verschil te Zien Tussen Tics en Lui Oog?
Tics en lui oog zijn veelvoorkomende problemen onder kinderen. Tics ontstaan vaak door omgevingsfactoren en kunnen gedurende de dag variëren. Bijvoorbeeld, een kind kan minder tics vertonen als het bezig is en meer als het alleen is of onder stress staat. Dit laat zien hoe tics kunnen worden getriggerd en in intensiteit verschillen.
Lui oog is een neuro-ontwikkelingsstoornis en geen gedragsprobleem. In dit geval kunnen er visuele aanwijzingen zijn die het kind zich niet bewust is. Lui oog veroorzaakt vaak blijvende focusproblemen in één of beide ogen en kan verergeren zonder behandeling.
In tegenstelling tot tics zijn bij lui oog de visuele problemen niet direct gerelateerd aan oogbewegingen. Bij tics blijft het zicht meestal normaal, hoewel de storende oogbewegingen van buitenaf zichtbaar zijn.
Een oogonderzoek en visietests zijn nodig voor een duidelijke diagnose. Door deze tests kan worden vastgesteld met welk probleem het kind te maken heeft, waarna geschikte behandelmethoden toegepast kunnen worden.
Wanneer Moet Oogonderzoek bij Kinderen Worden Uitgevoerd?
Oogonderzoek bij kinderen wordt meestal uitgevoerd wanneer er zichtbare klachten of problemen zijn. Maar de controle van de ooggezondheid van kinderen moet regelmatig en preventief plaatsvinden.
De eerste oogcontrole moet uitgevoerd worden tussen 6 maanden en 1 jaar, als een eerste evaluatie van de visuele vermogens van het kind. Later, wanneer het kind 3 jaar is, moet er een gedetailleerd onderzoek opnieuw plaatsvinden. Op deze leeftijd betreden kinderen de voorschoolse periode en moeten hun visuele vaardigheden optimaal zijn.
Voordat kinderen naar school gaan (meestal op 5-6 jaar), moeten ze een oogonderzoek ondergaan. Schoolprestaties zijn grotendeels afhankelijk van goede visuele vaardigheden en eventuele visuele problemen kunnen de academische prestaties van het kind negatief beïnvloeden.
Vroegtijdig vastgestelde aandoeningen zoals lui oog, refractiefouten en scheelzien hebben een veel grotere kans op succesvolle behandeling.
Omdat gedragingen zoals knipperen voort kunnen komen uit onderliggende visuele problemen, wordt het aanbevolen om ze door een oogarts te laten beoordelen. Omdat dergelijke symptomen op een ernstiger probleem kunnen wijzen, is tijdige interventie belangrijk.
Behandeling van Lui Oog
De behandeling van lui oog varieert afhankelijk van de leeftijd van het kind en de ernst van de aandoening. Deze aandoening houdt rekening met de unieke kenmerken en behoeften van elk kind.
-
Brilgebruik: Brillen zijn ontworpen om het kind te helpen om scherp te zien. Refractiefouten ontstaan meestal door bijziendheid, verziendheid of astigmatisme en kunnen worden gecorrigeerd met een juiste voorgeschreven bril.
-
Pleistertherapie: Het gezonde oog wordt tijdelijk afgedekt met een pleister of afdekapparaat. Deze methode stimuleert de lui oog om te werken en actiever te worden.
-
Visuele oefeningen: Visuele oefeningen kunnen ook worden toegepast om de hersen-oog coördinatie te versterken. Oefeningen worden meestal met deskundig advies bepaald en regelmatig thuis uitgevoerd om de visuele ontwikkeling van het kind te ondersteunen.
-
Digitale behandelapparaten: Technologie gebaseerde apparaten activeren het luie oog van het kind met behulp van geautomatiseerde behandeltechnieken en verbeteren het zicht op een leuke manier.
Bij vroegtijdig gestarte behandelingen kan het succespercentage oplopen tot 90%. Families van kinderen met symptomen van lui oog moeten zo snel mogelijk een oogarts raadplegen.
Veelgestelde Vragen
Kan een oogknipper tic bij kinderen vanzelf overgaan?
Ja, de oogknipper tic die bij veel kinderen voorkomt, kan tijdelijk zijn en binnen enkele weken of maanden vanzelf verdwijnen. Dergelijke tics ontstaan vaak door omgevingsfactoren zoals stress, vermoeidheid en toegenomen schermtijd. Als tics echter langer dan een maand aanhouden, frequent herhalen gedurende de dag, of het dagelijkse leven en zelfvertrouwen van het kind belemmeren, moet een specialist worden geraadpleegd.
Kan lui oog in beide ogen voorkomen?
Ja, hoewel lui oog meestal in één oog voorkomt, kan het zich bij sommige kinderen in beide ogen tegelijkertijd ontwikkelen. Dit komt vooral voor bij hoge mate van oogafwijkingen of aangeboren symmetrische problemen in de oogstructuur. Lui oog in beide ogen kan de respons op omgevingsstimuli, het leerproces en de sociale ontwikkeling van het kind ernstig beïnvloeden.
Tot welke leeftijd is de behandeling van lui oog effectief?
De meest effectieve behandelperiode voor lui oog is tussen 3 en 8 jaar. In deze leeftijdsgroep zich de visuele zenuwstelsels van de kinderen nog steeds ontwikkelen, waardoor behandelingen de coördinatie tussen het brein en de ogen positief beïnvloeden, zodat het luie oog actiever wordt. Hoewel het mogelijk is om na 8 jaar met de behandeling te beginnen, neemt het slagingspercentage geleidelijk af.
Kunnen kinderen zowel een oogtic als lui oog hebben?
Ja, deze twee aandoeningen kunnen samen voorkomen en onafhankelijk van elkaar ontwikkelen. Een kind kan bijvoorbeeld een oogknipper tic krijgen om psychologische of neurologische redenen, terwijl hetzelfde kind ook een lui oog in hetzelfde of het andere oog kan ontwikkelen. Tics worden gediagnosticeerd door gedragsobservatie, en lui oog wordt vastgesteld door middel van visuele testen. Indien nodig kan de oogarts samenwerken met een kinderpsychiater of neuroloog om het behandelproces te begeleiden.